Από την παράγκα στην εκκλησιά

Γάμος στην Κωνσταντινούπολη, στον προσφυγικό καταυλισμό Αγ. Στεφάνου.

Η νύφη παντρεύεται με την παραδοσιακή της φορεσιά. Πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια πως φορά τη φοτά της. Η ζουπούνα της είναι ανοιχτόχρωμη και πολύ όμορφη λεπτομέρεια τα μανίκια του καμίς που στολίζουν εσωτερικά το τελείωμα της, κάτι που σήμερα αποφεύγουμε όταν ράβουμε τις φορεσιές μας, ενώ είναι πολύ όμορφο ως εικόνα.

Ο γαμπρός φορά, φανερά, δανεισμένο γαμπριάτικο και ημίψηλο στο κεφάλι. Μακρύ το σακκάκι, φαρδύ το παντελόνι μα που να βρεθεί και ρούχο μέσα σε εκείνον τον χαμό του Ξεριζωμού και την φτώχεια που τον συντρόφευε.

Σε καιρούς τωρινούς, ευμάρειας και καλοπέρασης οι φίλες της νύφης σίγουρα θα γελούσαν με τα παντελώς παράταιρα λευκά παπούτσια του γαμπρού και το κακό του γούστο. Τότε όμως το να χεις παπούτσια να φοράς ήταν μια ξεχωριστή πολυτέλεια.